ΣτΕ 1992/2016 (Τμήμα Β΄, 7 μελ): Δημοσίευση άρθρου – σχολιασμού Κωνσταντίνου Καλονόμου στο νομικό περιοδικό «Εφαρμογές Δημοσίου Δικαίου» (Τεύχος Ι, 2017, σελ. 87 επ.)
Δημοσιεύθηκε στο νομικό περιοδικό «Εφαρμογές Δημοσίου Δικαίου» άρθρο – σχολιασμός του Κωνσταντίνου Καλονόμου με τίτλο: «ΣτΕ 1992/2016-Μια επιτυχημένη ρήξη με την εσωστρέφεια της ελληνικής έννομης τάξεως». Στο εν λόγω άρθρο επιχειρείται μια αποδελτίωση και κριτική αξιολόγηση των πορισμάτων της ομολογουμένως ρηξικέλευθης αποφάσεως 1992/2016 του ΣτΕ, ενώ παράλληλα επιδιώκεται όπως αναδειχθεί η αδήριτη αναγκαιότητα συγκεκριμένων προσαρμογών της ελληνικής έννομης τάξεως στα σύγχρονα εγχώρια αλλά και διεθνή νομολογιακά δεδομένα.
Οι κρίσεις της εν λόγω αποφάσεως αποτέλεσαν (σε συνδυασμό οπωσδήποτε και με τη νομολογία του ΕΔΔΑ) το έναυσμα για μία διττή νομοθετική προσαρμογή, ήτοι τη θέσπιση de lege lata της διαδικασίας της αιτήσεως επαναλήψεως της διαδικασίας ενώπιον του ΣτΕ (άρθρο 69Α π.δ. 18/1989, όπως τούτο προστέθηκε με άρθρο 16 Ν. 4446/2016) και τη συναφή δέσμευση του διοικητικού δικαστή από τις αμετάκλητες αθωωτικές ποινικές αποφάσεις και τα συναφή βουλεύματα (συμπλήρωση άρθρου 5 παρ. 2 ΚΔΔικ, όπως τούτο προστέθηκε με άρθρο 17 Ν. 4446/2016). Εν προκειμένω η νομολογία του ΣτΕ προηγήθηκε εις τα σημεία αυτά της επεμβάσεως του Έλληνα νομοθέτη, ενεργώντας οιονεί καθοδηγητικά προς τούτη. Οι ρυθμίσεις αυτές ενδεχομένως δεν καλύπτουν το σύνολο των απαιτούμενων νομοτεχνικών μέτρων, αλλά σίγουρα κινούνται προς την ορθή κατεύθυνση. Η θεώρηση που επικράτησε στη σχολιαζόμενη απόφαση ότι ακόμη και διοικητικές κυρώσεις (όπως αυτές νοούνταν μέχρι πρόσφατα) έχουν στην πραγματικότητα ποινική χροιά με όλες τις εντεύθεν έννομες συνέπειες συνάδει απόλυτα με τη νομολογία του ΕΔΔΑ, χρήζει επιδοκιμασίας και αναμένεται να επιβεβαιωθεί εις το μέλλον νομολογιακά αλλά και να οδηγήσει και σε άλλες νομοθετικές επεμβάσεις για την επιτυχή θεωρητική και πρακτική αφομοίωση της παραδοχής αυτής.